ဝင်ခွင့်မရမြို့

ဝင်ခွင့်မရမြို့ အား ဝေဖန်သုံးသပ်မှု 3 ရှိပါသည်။

1. 

   Rated 3 out of 5

   Su Pyae – November 10, 2020

   စိတ်ဝင်စားစရာကောင်း

2. 

   Rated 5 out of 5

   Khine Su Yin (verified owner) – December 12, 2020

   စဥ်းစားတွေးတောစရာတွေပြည့်နှက်နေတဲ့ဒီစာအုပ်…..

   စဥ်းစားတွေးတောရလည်း စိတ်ကူးယဥ်ဆိုရင်ခံစားသက်ဝင်လို့မရဘူးလို့ဆိုဦးမလား

   တကယ်ရှိတဲ့မြို့တဲ့….

   “ဝင်ခွင့်မရမြို့”

   ကော့လုခ်ဆိုတဲ့အဖိုးအိုနဲ့ ဝိုဒင်ဆိုတဲ့သနားစရာကောင်းတဲ့ကောင်လေးတို့ရဲ့ ပဟေဠိဆန်မှုတွေ

   အသိုင်းအဝိုင်းကသဘောမတူလို့ လူးကပ်(စ်)(Lucus)မြို့ကထွက်ပြေးလာခဲ့တဲ့
   ဇီနို နဲ့ ဂျုဂျူးတို့ချစ်သူနှစ်ဦး….

   လုခ်အဖိုးအိုရဲ့လမ်းညွှန်ကူညီမှု ဝိုဒင်ရဲ့ကူညီမှုတို့နဲ့
   သူတို့ချစ်သူနှစ်ဦး ဝင်ခွင့်မရမြို့ဆိုတဲ့ Lhasa(လာဆာ)မြို့ကိုရောက်သွားတဲ့အခါ….

   တစ်နှစ်မှာတစ်နေ့ပဲလက်ထပ်ခွင့်ရှိတဲ့ လက်ဆက်ပွဲကြီးအကြောင်း..
   ဝင်ခွင့်မရမြို့(Lhasaမြို့)နဲ့ လုခ်အဖိုးအိုကြားကပတ်သက်မှု….

   ဒါတွေအပြင်ကိုယ်သဘောအကျဆုံးကတော့….

   ဘဝမှာဘာတစ်ခုမျှပြည့်စုံမှုမရခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက်ကသူရဲ့နောက်ဆုံးစျာပနကို ဘဝရဲ့တစ်ခုတည်းသောပြည့်စုံမှုအဖြစ်မျှော်မှန်းပြီးသူအသေချင်ဆုံးပုံဆံကိုလွမ်းလွမ်းလေးရေးထားတဲ့
   ဝိုဒင်ရဲ့ကဗျာရှည်ကြီးတစ်ပုဒ်
   “စိတ်ကြိုက် စျာပန”တဲ့ ကဗျာတွေမခံစားတတ်တဲ့ကိုယ်တောင် အိပ်ယာဝင်တိုင်းဖတ်ချင်စိတ်ပေါက်လာတဲ့ကဗျာရှည်ကြီး…

   တွန်းလှည်းကြိတ်သံ တဂျီဂျီ
   ခြေသံရှပ်ရှပ်
   ဆေးဝါးရနံ့ ၊ ငိုကြွေးနံ့တွေနှင့်
   အဖြူရောင်ဝတ်စုံတွေကြား
   အသက်ရှူပိုက်ကိုရှိုက်ရင်းနဲ့ငါ
   မသေဆုံးပါရစေနဲ့။

   ငါကိုယ်တိုင်မြင်နေရတဲ့ငါ့ခန္ဓာကို
   ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ
   မျက်ရည်ပိတ်ဖြူမအုပ်စေနှင့်
   သူ့ဘာသာသူလွတ်လပ်ပါစေ။

   လွန်စွာသန့်ရှင်းစင်ကြယ်သော
   ငါ့ဖခင်ဘုရားသခင်က ငါ့ပေါ်မိုး၍
   ကောင်းချီးပေးလိမ့်မည်။
   သင်တို့လည်းနာယူပါ
   သတိ….မငိုပါနဲ့။

   ငါ့အသားအရိုး ၊ အဖြူရောင်သွေးတွေနဲ့
   သနံ့ရည်တွေထည့်ဖို့
   အနက်ရောင်သေတ္တာရှည်တစ်လုံး
   မဝယ်ပါနဲ့
   အနက်ရောင်ကိုငါမုန်းတယ်။

   ခေါင်းတလားထဲပန်းတွေထည့်ပြီး
   ငါနဲ့အတူ လောင်ကျွမ်းမပစ်လိုက်ပါနဲ့
   ပြာအိုးယူဖို့မမျှော်ပါနဲ့
   သံစားမီးက ငါ့အသားကိုမဝါးနိုင်ဘူး။

   ဝါးစိမ်းနက်နက်ခြောက်ကွက်ယက်ပြီး
   မြစ်ဆုံမြစ်ခွမျောမချလိုက်ပါနဲ့
   အပြစ်မဲ့တဲ့ရေကိုသနားပါ။
   ငါ့ကိုခေါ်သွားမယ့်လေကိုအားနာပါ။
   ငါ့ခန္ဓာကစစ်ချမယ့် အရည် နဲ့ အနံကို
   ငါတာဝန်မယူနိုင်ဘူး။

   အရယ်အပြုံးတွေကင်း
   ဝမ်းနည်းမှုနဲ့ငိုကြွေးမှုတို့ မရှင်သန်တဲ့နေရာ
   ထာဝရမဖြစ်တည်တဲ့နေရာမှာပဲ
   ငါ့ခန္ဓာတစ်ကိုယ်စာကို တူးဆွယက်ဖော်ပေးပါ။

   ငါ့ခေါင်းတည့်တည့်ကိုနေမင်းဖုံးတဲ့အချိန်
   လေးအေးတစ်ချက် ဝေ့ဝိုက်တဲ့အခါ
   အဲဒီအချိန်မှာအားလုံးပြုံးရယ်ရင်း
   ငါ့ကိုမြေဖို့ပေးကြပါတော့။

   ပြီးတော့…..
   ခနော်ခနဲ့ မှတ်တိုင်အစား
   ငါ့နှလုံးသားတည့်တည်းပေါ်
   သစ်ရာတစ်ပင်လောက်စိုက်ပေးလျင်ဖြင့်
   သင်တို့တာဝန်ကျေပါပြီ။
   …….တာဝန်ကျေပါပြီ။

   မတည်မြဲတဲ့ငါ့ခန္ဓာကို
   တည်မြဲသယောင်ထင်တဲ့မြေထုထဲသို့ပဲ
   တိုးဝှေ့ပစ်လိုက်တော့မယ်ကွယ်…
   ငါ့ကို…ခွင့်လွှတ်ကြပါ…..
   ခွင့်လွှတ်ကြပါ…..
   ခွင့်လွှတ်ကြပါ…..

   နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်….

   နောက်ပြီး…မင်းတို့အားလုံးကိုလည်း
   ငါစောင့်နေမယ်
   မင်းတို့အခုမမြင်နိုင်သေးတဲ့
   တစ်နေရာမှာပေါ့…။

   သွားပြီ၊
   ထာဝရထွက်ခွာသွားပြီ၊
   ငါ့ကိုလက်ခုပ်လက်ဝါးတီးပြီးအားပေးကြပါ။

   ကမ္ဘာသစ်တစ်ခုခုမှာပဲ
   ပြန်တွေ့ကြတာပေါ့နော်…
   ဟုတ်တယ်မလား
   အဲ့ဒီရောက်မှတွေ့ကြမယ်။

   ကမ္ဘာဦးလူသားတွေအနေနဲ့ပေါ့……
   #ဝိုဒင်
   #သိုးဆောင်း #ဝင်ခွင့်မရမြို့

3. 

   Rated 4 out of 5

   Zaw Htet – January 5, 2021

   သိုးဆောင်း ရေးတဲ့ စာပေတွေအမြဲဖတ်ရတာ နှစ်သက်ပါတာ်။