တောင်ဇလပ်နီရောင် တိမ်တိုက်တွေ

နောက်တစ်ခေါက် ထပ်လို့သွားချင်ပေမဲ့ ထပ်မသွားနိုင်တော့တဲ့ ခရီးတွေလည်း အများကြီးရှိတတ်ကြတာပဲ မဟုတ်လား။ အချိန်ကာလတချို့ကို ဖြတ်ကျော်သွားပြီးတဲ့အခါ သွားခဲ့ဖူးတဲ့ခရီးရှည်တွေထဲကနေ မတူညီတဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေ၊ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးတမ်းတွေ၊ မွန်းကျပ်နေတဲ့ နေ့စဉ်ဘဝကနေ ရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့ခြင်းတွေဟာလည်း လှပတဲ့ မှတ်ဉာဏ်တွေအဖြစ်တော့ ကျန်ရစ်ခဲ့မှာပါပဲ။

၇ နှစ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၇ နှစ်ရဲ့ ဆောင်းရက်တချို့မှာပါပဲ။ ချင်းပြည်နယ်ရဲ့ တောင်ဇလပ်ပွင့်တွေဟာ သဘာဝတရားနဲ့အတူ၊ တိမ်တိုက်တွေနဲ့အတူ ကျွန်မရဲ့ မှတ်ဉာဏ်ထဲကို ရောက်ရှိလာခဲ့တာ။ စာဖတ်ခြင်းဟာလည်း အလွယ်ကူဆုံး ခရီးသွားခြင်းမို့ တောင်ဇလပ်တိမ်တိုက်တွေဆီ ခရီးအတူသွားဖို့ ခေါ်ဆောင်သွားချင်တဲ့အခါ၊ သတိရစရာကောင်းလွန်းလှတဲ့ အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်တွေကို လွမ်းမိတဲ့အခါ စာတစ်ပုဒ်အဖြစ် ခြယ်မှုန်းဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ သာယာယစ်မူးချင်စရာ ကောင်းလွန်းလှတဲ့ အခိုက်အတန့်လေးတွေကိုပဲ သတိရမိချင်ပေမဲ့ တောင်ပေါ်နေဒေသခံတွေရဲ့ ရုန်းကန် ပင်ပန်းလှတဲ့ ဘဝတွေကိုလည်း မေ့ဖျောက်ထားလို့ မရပြန်ပါဘူး။

တိမ်ရောင်နီနီတွေဟာ လွမ်းစရာကောင်းရုံသက်သက်လို့ ကျွန်မ တွေးထင်နေတုန်း လေးနက်တဲ့ အမှတ်တရ တချို့ကို ပေါင်းစပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မွန်းကျပ်စရာများ ဖြစ်သွားတတ်သလား ကျွန်မ မသိပါ။ တောင်တန်းဒေသတစ်ခုပါပဲ။ အမြဲတမ်း မော့ကြည့်နေကျ တိမ်တိုက် တွေကိုတော့ အဲ့ဒီဒေသရဲ့ ရွာလမ်းကလေးတွေပေါ်မှာပဲ တရွေ့ရွေ့ လွင့်ကာ မျောနေတာမို့ အလွယ်တကူ ထိတွေ့နိုင်ပါတယ်။ ပြန်ရဖို့တွေးတောစရာမလိုတဲ့ ချစ်ခြင်း မေတ္တာဟာ ငေးကြည့်နေရလည်း လှပလွန်းတာမျိုးပေါ့။ တိမ်တွေ တောင်တွေဟာ အမြဲလှပတဲ့နံနက်ခင်းတစ်ခု၊ မွှေးပျံ့တဲ့ရနံ့ တစ်ခု၊ လှပတဲ့ မှတ်ဥာဏ်တစ်ခု၊ မြတ်နိုးဖွယ်ချစ်ခြင်းတစ်ခုရဲ့ အပိုင်းအစတစ်ခုမို့ တောင်ဇလပ်ပွင့်တွေကို တိမ်တွေနဲ့ ပေါင်းစပ်ပြီး ‘’တောင်ဇလပ်နီရောင် တိမ်တိုက်တွေ’’လို့ အမည်ပေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

အဲ့ဒီ နီရင့်ရင့် တောင်ဇလပ်ပန်းလေးတွေကို တစ်နေ့နေ့မှာတော့ ထပ်မံ ထိတွေ့နိုင်မယ်လို့ ယုံကြည်ထားမိတဲ့ စိတ်ကူးလေးနဲ့အတူ ကျွန်မရဲ့ ကြည်မြတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကလေးဟာလည်း တောင်ဇလပ်နီရောင်တိမ်တိုက်တွေပါပဲ။