လွမ်းနေဦးမည့် ငွေတောင်ပြည်

ရွာကလေးဟာ နတ်သက်ကြွေတဲ့ နတ်သမီးကလေးတစ်ပါးလိုပဲ သိပ်လှတယ် .. ဆယ့်နှစ်ရာသီကြည်လင်အေးမြနေတဲ့ စမ်းချောင်းကလေးကလည်း ရွာကလေးကိုပတ်ပြီး စီးဆင်းနေပြန်တယ် ..

တော်ရုံလူဟာ သည်ရွာကလေးဆီကို မရောက်နိုင်ဘူး .. အနည်းဆုံးတော့ စိတ်ထားကလေး ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်နေသူမှသာ သည်ရွာကလေးအပေါ် ခြေချခွင့်ရှိတယ် ..

သည်ရွာကလေးမှာ ဘာအမှုအခင်းရယ်လို့မှလည်း မရှိခဲ့ဖူးဘူး .. ရွာကလေးက အေးချမ်းလှသလို ရွာသူရွာသားတွေကလည်း အင်မတန် အေးချမ်းကြပါတယ် .. ပျားမွေးကြတယ်၊ တောင်ယာစိုက်ကြတယ်၊ တောလိုက်ကြတယ် .. ဘဝကို အရိုးရှင်းဆုံး ဖြတ်သန်းကြတဲ့ ရွာသူရွာသားတွေပေါ့ ..

ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကြာမှ တစ်ကြိမ်သာပွင့်တဲ့ ဒဏ္ဍာရီထဲက ပန်းကလေးဟာလည်း တစ်ကမ္ဘာလုံးမှာမှ သည်ရွာကလေးမှာသာရှိရဲ့ .. အဲဒီပန်းကလေးတွေ ပွင့်တဲ့နှစ်ဆို သိပ်ကံကောင်းတယ်၊ .. ပျားရည်တွေလည်းလျှံနေအောင်ရတယ် .. ကွဲကွာရသူတွေ ပြန်ဆုံကြရတယ်လို့ အယူရှိကြတယ် ..

တတောလုံးတတောင်လုံး နတ်တင်ကြတဲ့သူတွေ၊ပန်းရနံ့တွေနဲ့သိပ်မွှေး၊သိပ်လှတဲ့ အခါသမယလေးပေါ့ .. ရွာမှာရှိတဲ့ သက်ကြီးရွယ်အို အဘိုး၊အဘေးတွေကပြောတယ် .. ရွာကလေး သည်လိုအေးချမ်းလှပနေတာဟာ ရွာကလေးဟာ သာမန်ရွာကလေးမဟုတ်ဘဲ၊ နတ်တွေဖန်ဆင်းထားတဲ့ ရွာကလေးမို့တဲ့လေ ..

ဒါပေမယ့်လည်း တစ်ရက်တော့ ဒီလိုနတ်တွေဖန်ဆင်းထားပါတယ်ဆိုတဲ့ ရွာကလေးကနေ အခူးဆိုတဲ့ ကောင်ကလေးတစ်ယောက် ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားခဲ့ပါတယ်။ သူချန်ထားရစ်ခဲ့တာဆိုလို့ Hikari တံဆိပ်ပါတဲ့ သွေးစွန်းနေတဲ့ အကျီကလေးသာရှိရဲ့ .. တချိန်ဆီကလည်း သူ့အမေဖြစ်သူဟာလည်း သူ့နှမလက်ကလေးကိုဆွဲလို့ ရွာကလေးဆီကနေ သည်လိုပဲ တိတ်တဆိတ် ထွက်သွားခဲ့ဖူးပါတယ် ..

သူတို့ဘာလို့ ဒီလိုထွက်ခွာသွားခဲ့ကြတာလဲ ..

အကြောင်းရင်းကရော ဘာလဲ ..

ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကြာလို့ ဒဏ္ဍာရီဆန်တဲ့ အစိမ်းနုရောင် သဲတောင်ပန်းကလေးတွေပွင့်တဲ့အခါ သူတို့တတွေပြန်ဆုံကြရမှာလား .. ဒါမှမဟုတ်….