တောင်ပံမဲ့သင်းကွဲတေးဆိုဌက်

“ဖေဖေပြောနေကျ စကားတစ်ခွန်းကို သတိရနေမိတယ် .. သူ့နေရာကဝင်ကြည့်ပါ၊ သူ့ဘဝထဲကို ဝင်နေကြည့်ပါ၊ သူ့ရင်ထဲကို ဝင်ကြည့်ပါ၊ သူ့ဖိနပ်ကို စီးပြီး လျှောက်ကြည့်ပါ။ အဲဒီလို မလုပ်သမျှ ဘယ်တော့မှ လူတစ်ယောက်ကို နားမလည်နိုင်ဘူး”စာရေးဆရာမ Harper Lee က ဒီစာအုပ်ကို ဇာတ်လမ်းထဲက သရုပ်ဆောင်သူ ၈နှစ်သမီး စကောက် ရဲ့ ပြောစကားနဲ့ တင်ပြထားတယ်။ To Kill a Mocking Bird ဇာတ်အိမ်ဇာတ်လမ်းက ထူးခြားလွန်းတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို အခြေမခံဘူး။ တွေးရခက်တဲ့ အသုံးတွေ မရေးထားဘူး။ နားလည်ဖို့ ခက်တဲ့ အကြောင်းတွေ မပါဘူး။ အမေရိကန်တောင်ပိုင်းက ရှေးဆန်တဲ့ ပျင်းစရာ မြို့လေးတစ်မြို့ကို အခြေတည်ထားတယ်။ အဓိကဇာတ်ဆောင်တွေက ရှေ့နေကြီး အာတီကက်စ်ဖင်ချ့် နဲ့ သားလေး ဂျင်မ်၊ သမီးလေး စကောက်။ ဖြစ်ရပ်ဆန်းကြယ်လည်း မပါ၊ ရိုမန်တစ် အချစ်ဇာတ်လမ်းလည်း မဟုတ်တဲ့ ဒီဝတ္ထုမှာ အခြေခံထားတာက (အထက်ပါ ပျင်းစရာ မြို့လေးက) မုဒိန်းမှုတစ်မှုအကြောင်း။ လူမည်းအမျိုးသားတစ်ဦးက လူဖြူမတစ်ဦးကို မုဒိန်းကျင့်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အမှုမှာ အာတီကက်စ်ဖင်ချ့်က လူမည်းဘက်က ရှေ့နေ။ ဇာတ်လမ်းက ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲ၊ ရိုးရှင်းပေမယ့် သိပ်စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတယ်။ ဖတ်မိတာနဲ့ အဆုံးထိ ဆွဲခေါ်သွားမယ့် ဇာတ်လမ်း။၁၉၆၀ မှာ ထွက်ခဲ့တဲ့ To Kill a Mocking Bird စာအုပ်ဟာ ရေးသူ စာရေးဆရာမ ကိုယ်တိုင် ထင်မထားလောက်အောင် ပေါက်ခဲ့တယ်။ ၉၅ ပတ် တိုင် အရောင်းရဆုံး နံပါတ် ၁စာရင်းဝင်ခဲ့တယ်။ စာရေးသူ Harper Lee ၁၉၆၁ မှာ ပူလစ်ဇာ ဆုရတယ်။ ၁၉၆၆ ခုနှစ်မှာ သမ္မတ လန်ဒန်ဘီလ်ဂျွန်ဆင်က National Concil of Art ဆု ချီးမြှင့်တယ်။ ရာစုနှစ် အကောင်းဆုံး စာအုပ် ၁၀၀ စာရင်းဝင်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ရုပ်ရှင်အဖြစ် ရိုက်ကူးတော့ အာတီကက်စ်ဖင်ချ့် အဖြစ် သရုပ်ဆောင်တဲ့ မင်းသားကြီး ဂရေဂရီပက် အော်စကာဆု ရတယ်။ ၂၀၀၇ ခုနှစ်မှာ စာရေးဆရာမ Presidential Medal of Freedom ဆုကို ဆွတ်ခူးခဲ့တယ်။ ကမ္ဘာ့တက္ကသိုလ်ပေါင်းများစွာက ဂုဏ်ထူးဆောင်ဘွဲ့တွေ တသီကြီး ရခဲ့တယ်။ Chicago Tribune က Harper Lee ရဲ့ To Kill a Mocking Bird ကို “ရှားရှားပါးပါး ဝတ္ထုကောင်းတစ်ပုဒ်၊ မျက်မှောက်ခေတ်မှာ ပြင်းထန်တဲ့ ပေါက်ကွဲသံလို ဟိန်းထွက်လာတယ်” လို့ ချီးကျူးခဲ့ပြီး The New Yorker ကတော့ “သဘာဝထက် လွန်ကဲနေသလား ထင်ရလောက်အောင် သဘာဝကျတယ်၊ ပြီးတော့ ဟာသမြောက်တယ်” လို့ အမှတ်ပေးခဲ့ပါတယ်။အောင်မြင်မှုတွေဟာ မူရင်းစာအုပ်မှာတင် မကဘူး။ ဒီစာအုပ်ကို တောင်ပံမဲ့သင်းကွဲတေးဆိုငှက် အမည်နဲ့ မြန်မာဘာသာပြန်ဆိုတဲ့ ဆရာတင်မောင်မြင့်က အမျိုးသားစာပေ(ဘာသာပြန် ရသ)ဆုကို ၂၀၀၄ ခုနှစ်မှာ ရခဲ့တယ်။ ဘာသာပြန်ထွက်ခဲ့တာ နှစ် ၂၀ ပြည့်ခါနီးပြီ ဖြစ်သော်လည်း ယနေ့ထိ စာဖတ်ပရိသတ်တို့ နှစ်ခြိုက်သဘောကျစွာ စွဲစွဲလမ်းလမ်း ဖတ်ရှုနေဆဲဖြစ်ကာ ဝယ်ယူသိမ်းဆည်းကာ စာအုပ်စင်မှာ ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွား ထားရတဲ့ စာအုပ်လည်း ဖြစ်တယ်။