သုညမှ…သုခသို့ (မရှိခြင်းဖြင့် ချမ်းသာခြင်း)

“ငါ” “ငါ့ပစ္စည်း””ငါ့ဟာ”ဆိုသည်များမှာ စွဲလမ်းမှု၏ အရင်းခံများသာဖြစ်စည်။

ထို”ငါ”များကြောင့်ပင် မလုပ်သင့်တယတွေကို လုပ်မိသည်၊ မမှားသင့်တာတွေကို မှားကြသည်။

လူတိုင်း “ငါ” ဆိုသည့် “အတ္တ”၏ ကျေးကျွန်များဘဝကို တစ်နည်းမဟုတ်တစ်နည်းဖြင့်ရောက်ကုန်ကြသည်။

ငါ့ဥစ္စာ၊ ငါ့ရွှေ၊ ငါ့ငွေ၊ ငါ့အာဏာ၊ ငါ့အမည်၊ ငါ့မယား၊ ငါ့သား ဆိုသည့် အစွဲတွေမဖြုတ်နိုင်သေးသမျှ ငြိမ်းချမ်းသောဘဝတွေနှင့် ဝေးကွာနေကြဦးမည်သာ ဖြစ်သည်။

“ငါ”ဆိုသည့် အရာနောက်ကွယ်တွင် ပိုင်ဆိုင်လိုခြင်း၊ ရယူလိုခြင်း၊ သိမ်းပိုက်လိုခြင်းတွေက ပါလာသည်။

လူ့ဘဝဆိုသည်မှာ ရယူလိုခြင်းလား၊ ပေးဆပ်လိုခြင်းလားဆိုသည့် စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်းတွေမှာ ငါစွဲကြီးလားလျှင် ပျောက်ကွယ်လာသည်။