ကျွန်မကျားမေမေ

စာရေးသူ အေမီချွာ (တရုတ်လူမျိုး)နှင့် သူ့ယောကျ်ား ဂျက်ဒ် (ဂျူးလူမျိုး) တို့မှာ ဆိုဖီယာနှင့် လုလု ဆိုတဲ့ ဂျူး-တရုတ် သမီးကလေး နှစ်ယောက်ရှိပါတယ်။ အေမီချွာက ယေးလ်တက္ကသိုလ်မှာ စာသင်တဲ့ ပါမောက္ခ ဆရာမပါ။ တရုတ်မိဘတွေဟာ ကိုယ့်ရဲ့သားသမီးတွေကို ဘယ်လောက်အထိ လုပ်နိုင်လဲ ဆိုတာ သိအောင် ဂရုတစိုက် စောင့်ကြည့်တဲ့အပြင် မိဘတွေကိုယ်တိုင်ပါ သားသမီးနဲ့အတူ သင်ခန်းစာတွေကို လိုက်လေ့ကျင့်တာမျိုးတွေကို ဒီစာအုပ်ထဲမှာ တွေ့ရမှာပါ။ (၁) ကျောင်းစာသည် အမြဲတမ်း ပထမ၊ (၂) (A-) သည် မကောင့်တဲ့အဆင့်၊ (၃) ကိုယ့်ရဲ့ ကလေးဟာ သချ်ာမှာဆိုရင် တခြားအတန်းဖော်တွေထက် နှစ်နှစ်ပိုစောပြီး ရှေ့ရောက်နေရမယ်၊ (၄) ကိုယ့်ရဲ့ သားသမီးကို လူရှေ့သူရှေ့မှာ ဘယ်တော့မှ မချီးကျူးရဘူး၊ (၅) ကိုယ့်ရဲ့ သားသမီးက ဆရာတစ်ယောက်နဲ့ ကတောက်ကဆတ်ဖြစ်ရင် ဆရာဘက်ကပဲ လိုက်ရမယ်၊ (၆) ကိုယ့်ရဲ့ ကလေးကို ခွင့်ပြုသင့်တဲ့ပွဲ ဆိုတာက ကိုယ့်ကလေးတွေ ဆုတံဆိပ်တစ်ခုခု ရနိုင်တဲ့ပွဲမျိုးပဲ ဖြစ်ရမယ်၊ (၇) အဲဒီဆုတံဆိပ် ဆိုတာကလည်း ရွှေတံဆိပ်ပဲ ဖြစ်ရမယ် ဆိုပြီး ခံယူထားတဲ့ တရုတ်မိဘတွေရဲ့ သားသမီးအုပ်ထိန်းနည်းမှာ သင်ခန်းစာယူစရာ၊ ဆောင်ရန် ရှောင်ရန် အချက်တွေလည်း အများကြီး ပါဝင်ပါတယ်။
စာရေးဆရာမ အေမီချွာက ဒီစာအုပ်အပြင် နောက်ထပ် စာအုပ်လေးအုပ် ထွက်ထားပါတယ်။ လေးအုပ်လုံးလည်း အောင်မြင်မှု ရရှိထားပါတယ်။ ဒီစာအုပ်ကတော့ ဝေဖန်မှုအများဆုံးနဲ့ အအောင်မြင်ဆုံး စာအုပ်ပါ။ အကြီးအကျယ်ထောက်ခံသူတွေ ရှိသလို ဝေဖန်သူတွေလည်း အများကြီးပါ။ ဒီစာအုပ်ထဲမှာ သားသမီးအုပ်ထိန်းနည်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကွာခြားနေတဲ့ အရှေ့တိုင်းအယူအဆတွေနဲ့ အနောက်တိုင်းအယူအဆတွေလည်း အများကြီး တွေ့ရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။