မဟူရာသေမင်း

မဟူရာသေမင်း သို့မဟုတ် ပလိပ်ရောဂါသည် လူ့သမိုင်း၌ အဖျက်စွမ်းအား အကြီးမားဆုံး ကူးစက်ရောဂါများအနက် တစ်မျိုးဖြစ်ကာ၊ ၁၃၄၇ မှ ၁၃၅၁ ခုနှစ်အတွင်း အာရှနှင့် ဥရောပရှိ လူသန်းပေါင်း ၇၅ သန်းမှ သန်း ၂၀၀ အထိ သေကြေပျက်စီးခဲ့ပြီး၊ ဥရောပတွင် ဆိုးဆိုးရွားရွား မွှေနှောက်ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ ပလိပ်ကပ်ရောဂါကြောင့် ဘာသာရေး၊ လူမှုရေးနှင့် စီးပွားရေးတို့ ပြိုလဲကာ ဥရောပသမိုင်းအပေါ် အကြီးအကျယ်သက်ရောက်မှုရှိခဲ့သည်။ မဟူရာသေမင်းသည် ဗဟိုအာရှ၏ ခြောက်သွေ့သော လွင်ပြင်များတွင် မြစ်ဖျားခံပြီး၊ ထိုမှတဆင့် ပိုးလမ်းမကြီးကိုဖြတ်ပြီး 1343 တွင် ခရိုင်မီးယားသို့ ရောက်ရှိလာသည်ဟု ယူဆကြသည်။ မဟူရာသေမင်းရောဂါကြောင့် ဥရောပတိုက်ရှိ လူဦးရေစုစုပေါင်း၏အနီးစပ်ဆုံး 30 ရာခိုင်နှုန်းမှ  60ရာခိုင်နှုန်းအထိ သေကြေကြရသည်။ ၎င်းပလိပ်ရောဂါကြောင့် 14ရာစုတွင် ကမ္ဘာ့လူဦးရေသည် အနီးစပ်ဆုံး သန်း 450 မှ သန်း350-375 အထိ လျော့ကျသွားခဲ့သည်။ ထိုလူအရေအတွက်သို့ ပြန်ရောက်ရှိရန် ကမ္ဘာသည် နှစ်200 အချိန်ယူခဲ့ရသည်။