အသဲသိလား

ဝင်သက်ထွက်သက် မှတ်လို့ရနေပေမယ့် တရားမရသေးတဲ့သူတစ်ယောက်လို ခံစားမှုမဲ့နေရခြင်းဟာလည်း ဝဋ်ဆင်းရဲလိုပဲ။ကျနော့်မှာက ကိုယ့်ကိုဆရာလို့ ခေါ်နေကြတဲ့ လူတွေရဲ့ကြား နေ့စဉ်နဲ့အမျှ လည်ပတ်နေခဲ့ရရင်း အပိုအနေနဲ့ လက်ဆောင်ရလိုက်ခဲ့ဖူးတဲ့ လူတို့ရဲ့ အတောမသတ်နိုင်သမျှ လိုအင်ဆန္ဒတွေကို ငေးမောတွေးငိုင် ထိုင်ကြည့်နေခဲ့ရရင်း ဘဝဆိုတဲ့အရာကိုလည်း ထပ်ဖန်တလဲလဲ မေးခွန်းထုတ်နေခဲ့ရတာကို အနုပညာလို့ ခေါင်းစဥ်တပ်ထားရတဲ့ ဘဝတစ်ခု ရှိတယ်။ အဲ့ဒီ စုတ်ပြတ်ညံ့ဖျင်းမှုတွေကြောင့်ပဲ အသဲကို ပြောပြဖို့အတွက် ဒီစကားလုံးတွေကို ရခဲ့တယ်လို့ ဆိုရမယ်။